GIRLISME.COM – De Aziatische Spelen van 2018, die plaatsvonden in Indonesië, kunnen hun pracht niet worden ontzegd. Overal in Aisa kwamen landen met hun trotse atleten om te wedden op het kampioenschap. Veel sporten, zowel binnen als buiten worden gehouden.
De media als brug tussen de mensen en de overheid, maar ook als brug tussen de mensen en hun omgeving, heeft zeker een strategische positie om te berichten over de Aziatische Spelen, de details erin, dingen die de kijker misschien ontgaan zijn scherm. De levendigheid van de Aziatische Spelen werd nog luidruchtiger gemaakt door Indonesië's stijgende medaillespiegel, van het doelwit van slechts een dozijn goud, nu staat het stevig op de dertigste goudpositie. Indonesië doordringen tot de top vier, parallel aan China, Korea en Japan.
Er zijn echter een aantal dingen waarvan ik me gekwetst voel door de berichtgeving over de Aziatische Spelen, die door de media wordt gedaan, namelijk het standpunt bij het presenteren van de trotse atleten van Indonesië. Veel nieuwskoppen in de Indonesische media gaan meer over de conditie van de lichamen van onze atleten dan over hun prestaties. Het lijkt leuker om uitgebreid te praten over de gezichten en schoonheid van atleten dan om uit te leggen over hun loopbaan. Misschien is het leuker om in te zoomen op haar gezicht en hoe onberispelijk haar huid is, dan haar opleidingsachtergrond uit te leggen.
De ziekte van de Indonesische media is om Indonesische en buitenlandse vrouwelijke atleten in de positie te brengen van ooggetuigen. Getiteld "Mooie atleet", "Atleet is moeilijk te laten knipperen", "Mooie vrouw".
Ja, waarom zou haar schoonheid als nieuwskop moeten worden gebruikt?
Dus wat als het mooi is? En als het niet mooi is, waarom?
Waarom concentreer je je niet eens op prestaties en prestaties?
De media plaatsen vrouwelijke atleten in een positie waarin meer van hun gezichten en uiterlijk wordt genoten dan dat ze zich concentreren op hun prestaties tijdens de wedstrijd. Dit is eigenlijk een ziekte die onze media moeten gaan uitbannen, omdat nieuws als dit de prestaties van atleten alleen maar zal verdoezelen en hen in plaats daarvan op een ongepaste plaats zal plaatsen, namelijk alleen als een object van schoonheid.
De media zouden zich meer moeten kunnen positioneren, niet alleen als verzamelplaats voor hoge kijkcijfers en commentaren, maar ook onthouden dat het hun rol is om voorlichting te geven.
De positie van de media die in deze tijd erg belangrijk is, dwingt ons onvermijdelijk allemaal om meer oplettend te zijn over de inhoud ervan. Wat door de media wordt gepresenteerd, heeft zeer waarschijnlijk invloed op hoe we fenomenen zien. Als de Indonesische media continu nieuws brengen dat vrouwen tot object van schoonheidsdoelen maakt, meer dan hun prestaties, dan zal in de toekomst ook de waardering van vrouwen op dezelfde plek blijven, namelijk als objecten vanuit het oogpunt van mannen, die meer nadruk leggen op alleen op gezicht en lichaam.
Ik begrijp dat de media ook voedsel nodig hebben, kijkcijfers nodig hebben en extra nieuws nodig hebben. Maar het zou beter zijn als het nieuws het object niet zou moeten kleineren, vooral wanneer dit in een positie is om te concurreren en te vechten. Jonatan en Aqsa, evenals Aero, moeten meer worden benadrukt met betrekking tot de moeilijke stappen die zijn genomen om goud naar Indonesië te brengen. In plaats van gezicht en uiterlijk de hoofdtitel te maken.
Mediaziekte zoals deze ondermijnt in feite de empathie van mensen met betrekking tot het zweet en de worstelingen van atleten, en richt zich in plaats daarvan alleen op hun gezichten. Het geeft ook aan dat atleten met een goed uiterlijk (mediaversie) meer onderscheidingen zullen ontvangen, in vergelijking met atleten die volgens de media alleen standaardgezichten hebben.
Ook al mogen prestaties in de wereld van grote wedstrijden als deze niet saai zijn alleen vanwege het uiterlijk. De Indonesische media moeten verbeteren en opnieuw gaan nadenken over hun verantwoordelijkheden als cognitievorming van mensen.
Wil je opheldering geven of zelfs voor de gek houden?